Μια ρίζα κισσό για τον Βαλαωρίτη

Ἀναρτήθηκε στό Ἄρωμα Λευκάδας στίς 21 Μαΐου 2020

Ἤθελα νά γράψω σχετικά μέ τό χάλι τῆς προτομῆς τοῦ Βαλαωρίτη. Παρακαλῶ, πάνω ἀπό 25 χρόνια τούς κατά καιρούς Δημάρχους νά φυτευτεῖ ἐκεῖ ἕνας κισσός.

Ὅλοι ὅσοι ἔχουμε σπίτια στήν ἐξοχή ἔχουμε πληθώρα κισσοῦ. Μέ μερικές ρίζες πού εἶναι ἤδη πολύ ἀναπτυγμένες θά μποροῦσε νά γίνει πάλι τό ἄγαλμα εὐπαρουσίαστο. Καί ἐπίσης δέν ὑπάρχει ἕνας μαρμαρᾶς νά καθαρίσει λίγο τό ἄγαλμα;
Πόσο κοστίζει.Ἐλάχιστα.

Χρειάσθηκε κόπος γιά νά γίνει τό ἄγαλμα αὐτό. Ὁ Σύλλογος Λευκαδίων Ἀθηνῶν καί Πειραιῶς πῆρε τήν πρωτοβουλια τῆς κατασκευῆς τῆς προτομῆς καί ἔγιναν πανλευκάδιοι ἔρανοι. Τήν προτομή φιλοτέχνησε ὁ γλύπτης Γεώργιος Δημητριάδης.

Ἡ σημερινή γενιά μήπως πρέπει νά δραστηριοποιηθεῖ ἔστω γιά τά μικρά αὐτά πράγματα;
Γιά λίγη αἰσθητική…

Σημερινές εικόνες της προτομής και η «προς την πατρίδα αγάπη» μισοσβησμένη.

Ἡ πρὸς τὴν Πατρίδα Ἀγάπη μου:

Δὲν εἶναι διαβατάρικο πουλί, ποὺ γιὰ μία μέρα
σχίζει τὰ νέφη καὶ περνᾷ γοργὸ σὰν τὸν ἀγέρα,
οὔτε κισσός, π᾿ ἀναίσθητος τὴν πέτρα περιπλέκει
οὔτ᾿ ἀστραπή, ποὺ σβύνεται χωρὶς ἀστροπελέκι,
δὲν εἶναι νεκροθάλασσα, βοὴ χωρὶς σεισμό,
νοιώθω γιὰ σέ, πατρίδα μου, στὰ σπλάγχνα χαλασμό