Ἀριστερά: Πίνακας τοῦ Pieter Bruegel, Ὁ πύργος  τῆς Βαβέλ, 1563.
Δεξιά : Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο στό Στρασβοῦργο!!

Εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ ὁμοιότητα τῶν δύο κτιρίων λές καί ἔχουμε μιά παράλληλη μετατόπιση της ἱστορίας. Ἡ σημερινή κατάσταση στόν πλανήτη μας χαρακτηρίζεται ἀπό ἀλαζονεία καί ὁλοκληροτισμό, ὄσο καί ἄν θέλουν ὅλοι ἐντός καί ἐκτός συνόρων νά μιλοῦν γιά κάποια Δημοκρατία πού οὔτε στόν ὕπνο τους δέν τήν ἔχουν δεῖ. Ἀλλά γιά νά εἴμαστε καί ρεαλιστές οὔτε καί τήν θέλουν.

Ἀπό τήν ἀπώτατη ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα ὁ τρόπος συγκροτήσεως τῶν πόλεων, ἡ πολεοδόμηση  τῶν πόλεων  ἀπεικόνιζαν  τήν μορφή τοῦ πολιτεύματος καί κοινωνικοῦ πλέγματος  κάθε κοινωνικοῦ συνόλου. Ποτέ, καί τίποτε δέν ἦταν τυχαῖο. Οὔτε καί σήμερα.

Οἱ μορφές ἐξουσίας ἀλλά καί οἱ διαφορετικές ἀνά χώρα καί ἱστορική στιγμή προσεγγίσεις τῆς συγκροτήσεως τῶν κοινωνιῶν, καί κατ’ ἐπέκτασιν τῶν κοινωνικών δομῶν, ἀποτυπώνονται  μονοσήμαντα στόν τρόπο πολεοδομήσεως, στήν ἀρχιτεκτονική καί τήν τέχνη πού εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένες μέ αὐτή. Ἰδιαίτερα ὁ ἐλεύθερος ἤ κοινόχρηστος χῶρος καί κατ΄ ἐπέκτασιν ὁ κοινωφελής χῶρος προσδιορίζουν μονοσήμαντα τήν σχέση τοῦ πολίτη μέ τήν ἑκάστοτε μορφή   ἐξουσίας  καί τόν βαθμό ἐλευθερίας του.

Ὥς γνωστόν ὁ Πύργος τῆς Βαβέλ, πόλεως κοντά στήν Βαβυλώνα, εἶναι μιά ἱστορία ἀλαζονείας, ἡ ὁποία τιμωρήθηκε  παραδειγματικά ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ὁ πύργος τόν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι, σύμφωνα μέ τήν Γένεση (Τό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης), ἀποφάσισαν νά χτίσουν τόσο ψηλό, ὥστε  νά φθάσει μέχρι τόν οὐρανό.  Ὅμως λόγῳ τῆς βλασφημίας αὐτής, ὁ Θεός σύγχυσε τίς γλώσσες τῶν κατασκευαστῶν, μέ ἀποτέλεσμα, νά μήν ὁλοκληρωθεῖ, καί αὐτοί νά διασπαροῦν σέ ὅλο τόν κόσμο.

 Ὁ συμβολισμός αὐτός συνεχίζεται,  παρά τήν τιμωρία, κυρίως στίς ἀρχαῖες κοινωνίες τῆς Ἀνατολῆς, πού χτίζουν ὑπερμεγέθη κτίρια  τά ὁποῖα ἀντικατοπτρίζουν τίς θεοκρατικές καί δικτατορικές κοινωνίες τους. Ἔκτοτε τά ὑπερμεγέθη κτίρια καί γενικῶς οἱ κατασκευές αὐτές  εἶναι τά σύμβολα τῆς ἀπόλυτης ἐξουσίας. Ὅπως π.χ. οἱ πυραμίδες.

Αὐτό ἀλλάζει στήν ἀρχαία Ἑλλάδα πού  γιά πρώτη φορά καί μοναδική στήν ἱστορία ἡ φιλοσοφία εἶναι τό μέτρο μέ βάση τόν ἄνθρωπο καί τό κοινωνικό σύστημα εἶναι ἡ Δημοκρατία πού δέν ἐπιτρέπει  ἀλαζονείες οὔτε  συμπεριφορές οὔτε στήν δόμηση πού πρέπει νά ἔχει σάν μέτρο τόν ἄνθρωπο. Προτάσσεται τό γενικό καλό άπό τό μεμονωμένο. Εἶναι χαρακτηριστικό  ὅτι οἱ πολίτες δέν πρέπει  νά ἔχουν πολυτελεῖς κατοικίες. Αὐτό επιτρέπεται μόνο γιά τά δημόσια κτίρια πού εἶναι γιά ὅλους.

Μετά ὄμως ἀπό τήν Ἑλλάδα ξαναγυρίζει ἡ ἱστορία στίς ἀλαζονικές συμπεριφορές. Ἡ Ρώμη εἶναι ἰμπεριαλιστική δύναμη πού κατέκτησε τόν κόσμο διά πυρός καί σιδἠρου. Ἡ φιλοσοφία της ἐκφράζεται πάλι μέσα ἀπό μεγάλα κτίρια πού ἱστοροῦν τό μεγαλεῖο τῆς Ρώμης. Καί συνεχίζεται στήν Εὐρώπη καί ἀργότερα στόν κόσμο ὅλο. Οἱ κοινωνίες τῶν οὐρανοξυστῶν εἶναι πλέον γεγονός καί μέ τρόμο βλέπουμε τά ψηλά, ὡς λόγχες  αὐτά κτίρια, νά καταθλίβουν καί συνθλίβουν ἑκατομμύρια ἀνθρώπων πού ἡ ποιότητα ζωῆς τους δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν δημοκρατία τοῦ μέτρου τῆς Ἑλλάδας.

Ἡ σύγχρονη Βαβέλ εἶναι ἐδῶ καί τό μόνο πού  μένει, εἶναι νά δοῦμε τόν τρόπο τιμωρίας της.

Σχεδιάγραμμα μέ τό ὕψος ἱστορικῶν κτίρίων καί συγχρόνων οὐρανοξυστῶν: Ὅπως παρατηροῦμε, το ἀριστούργημα τοῦ σύμπαντος κόσμου ὁ Παρθενών ἔχει μόνο 14.00 μέτρα ὕψος. Καί αὐτό διότι στήν φιλοσοφία τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας «Πάντων χρημάτων μέτρον ἐστίν ἄνθρωπος». Ἡ σύγχρονη ἐποχή ἔχει ξεφύγει ἐντελῶς. Τά ὕψη τῶν κτιρίων δηλώνουν καί τόν ὁλοκληροτισμό της. Μέ τόν ἀδιανόητο οὐρανοξύστη στό Ντουμπάϊ νά φθάνει στό ὕψος τῶν 828.5μ.

Παρακἀτω εἰκόνες οὐρανοξυστῶν ἀπό διάφορες χῶρες. Οἱ σύγχρονοι πύργοι τῆς Βαβέλ. Ὁ σχολιασμός περιττεύει.

Νέα Ὑόρκη.

Ἀμπου Ντάμπι

Ντόχα, Κατάρ.

Ὁ Πύργος Μπούρτζ Χαλίφα, στό Ντουμπάι, τό ψηλότερο κτίριο στόν κόσμο. Βλέπουμε δίπλα τούς ἄλλους οὐρονοξύσες πόσο χαμηλά φαίνονται.

Τέλος ὁ ὑπό ἀνέγερσιν Πύργος στό Ἑλληνικό μέ 200μ ὕψος.

Στήν Ἑλλάδα ὁ πρῶτος οὐρανοξύστης, δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι κτίσθηκε ἐπί δικτατορίας, ὁ λεγόμενος  Πύργος τῶν Ἀθηνῶν μέ 103μ. ὕψος. Τώρα χτίζεται στό ἑλληνικό  οὐρανοξύστης μέ 200 μ. ὕψος. Καί τά δύο αὐτά κτίρια είναι ἔξω ἀπό τήν ἑλληνική νοοτροπία καί ἱστορική παράδοση. Ἡ ἀρχή κανένα κτίριο νά μήν εἶναι ψηλότερο ἀπό τήν Ἀκρόπολη, ἡ ὁποία σηματοδοτεῖ τήν ἱστορία τῆς Ἑλλάδας, παραβιάζεται μέ τόν οὐρανοξύστη τοῦ Ἑλληνικοῦ, χάριν τῶν βαρβαρικῶν ἐπιρροῶν  τοῦ μερκαντιλισμοῦ καί τῆς ὐποβαθμίσεως τῶν ἀνθρώπων ὡς πολιτῶν.

Βέβαια γύρω ἀπό τόν ἱερό Βράχο τά ὔψη τῶν κτιρίων εἶναι καθορισμένα. Ἀλλά παλαιότερα ἡ ἄποψη ἦταν ὅτι σέ ὅλο τό λεκανοπέδιο δέν ἔπρεπε νά ὑπάρχει κτίσμα ψηλότερο ἀπό τήν Ἀκρόπολη, ἡ ὁποία εἶναι μαζί μέ τόν Παρθενῶνα  γύρω στά 170.00μ.
Διότι ἡ Ἀκρόπολις εἶναι Παγκόσμιο Σύμβολο Πολιτισμοῦ. Καί γιά μᾶς στήν Ἑλλάδα εἶναι τά πάντα τῆς ὑπάρξεώς μας.